வாலிப சமுதாயமே

 நல்லதை பாராட்டி அல்லாததை ஓரங்கட்டி 
நடுநிலை மாறா நியாயமெங்கே காணவில்லை 
நச்சென்று பல கருத்தை நல்ல மூதுரையை 
நாட்டுப்புற சொல்வழக்கில் பழமொழிகளில் 
வயக்காட்டு உரமென்று நினைவூட்டிய 
வசவோடு மறக்காது அன்பை கூட்டிய 
அருமையான பாட்டிகள் இன்றில்லை 
ஆதரவாய் வழிநடத்த இங்கு ஆளில்லை 

முன்னம் வகுத்த முறையிலே குறையென்பர் 
முழுதாய் உட்பொருள் அறியாதுளறும் பித்தர் 
அழகான வாதங்களை அடுக்குகின்ற எத்தர் 
அரிசியை வீசிவிட்டு உமியை உண்ணச்சொல்வர் 

இன்பத்தேனாய் செந்தமிழ் காதில் பாயவில்லை 
இன்றோ கூக்குரலே கூச்சலே கானமானது 
ஐயய்யோ ஐயய்யோ புடிச்சிருக்கு ஆமாம் 
ஐயா ராகுவும் கேதுவும் விடாப்பிடியாகவே 

மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகை மணத்தை 
முகர்ந்து திரிதல் முதலான நாகரிகமின்று 
மாதவிகள் எங்கும் பெருகிவிட்ட காலமிது 
மேதாவிகளவரை பாராட்டிடக் காணீர் 

பைசாச குணங்களின் நிழற்படங்கள் 
பொன்முலாம் பூசிய பித்தளைகள் 
நிலைகெட்ட மாந்தரின் வக்கிரங்கள் 
இருட்டு மனிதரின் திருட்டுத்தனங்கள் 
விடம் கொண்ட அழகிய நாகங்கள் 
நெறியில்லா வாழ்வின் பிம்பங்கள் 

தமக்கையின் காதலனை மணக்கும் தங்கை 
தாயும் மகளும் ஆகிடுவர் சக்களத்திகள் 
காதலனின் சிற்றன்னையாகிடுவாள் காதலி 
காமுகனின் கருவை சுமக்க ஒருத்தி சவால் 
மலடிக்கு துரோகி தருவாள் மகவை பரிசாய் 
மோகத்தின் வழி செல்லும் மகத்தான காலம் 
இலக்கணம் மாறும் இலக்கியம் பிறக்கும் 
இதுவரை இல்லாத புதுப் புது அர்த்தங்கள் 
புது மரபுகள் அரங்கேறும் தொடர்கதைகள் 
பல உறவுகள் புரியாத கேள்விக்குறிகள் 

புரட்சி மழை பருவகாலமின்றி பேயுது 
புரட்டிப்போடுது பருவ வயது நியதிகளை 
அசிங்கம் இன்று ஆராதனை காணுது 
அலங்காரமாய் ஊர்வலம் வருகுது 

நியாயங்களின் நினைப்பொழிந்து 
சிந்திக்கும் மனிதகுல சிறப்பழிந்து 
பட்டறிவை பகுத்தறிவை புறந்தள்ளி 
பொருந்தாத புதுமைகள்தனை நாடி 
விலங்கின் புலன் நிலைக்கிறங்கி 
வழி தவறி வலி தேடி வலுவிழந்து 
இச்சைகளின் இரையாவதேனோ 
இது தகுமோ தலைகுனிவல்லவோ 
மந்தமேன் மந்தை போல் ஆனதேன் 
மதியின்றி விட்டில்பூச்சியாய் மடிவதேன் 

கல்தூணை சாய்த்துவிட்டால் 
கட்டிடம்தான் நிற்குமோ 
எதிர்காலம்தனை சுமக்கும் 
ஏறுகள் இப்படி ஏமாறலாமோ 
கண்ணான கண்ணியமிழந்துவிட்டால் 
தகைமையொளி காணாமல் போகாதோ 
இன்றோடு முடிவதோ வாழ்க்கை 
தன்னோடு ஒட்டாததோ உலகம் 
சிகரங்கள் எட்டும் கனவுகளின்றி 
சிங்கங்கள் இளைத்துப்போவதோ 
கட்டுப்பாடெனும் கவசம் தொலைத்து 
காய்கள் பிஞ்சில் பழுத்து வெம்புவதோ 
கல்லும் முள்ளும் காலில் இடறிட 
காயப்பட்டு நிலைகுலைந்து நிற்பதோ 
துரத்துவது கானலையென அறியாமல் 
தீராத தாகத்தில் விக்கித்தவிப்பதோ 

வேட்கையின் அவசரம் சறுக்கலின் ஆரம்பம் 
விவேகத்தின் வெளிச்சம் விடுதலை காட்டும் 
விழித்துக்கொள்வாய் வாலிப சமுதாயமே 
வீணாய் போவதற்கோ மானிடப்பிறவியிது